5/5 - (2 امتیاز)
از روزی که انسان، اندیشهاش را بر سنگ حک کرد، قلم زاده شد. بر لوح گِل، بر پوست و کاغذ، ردّی از جاودانگی گذاشت…
قلم، زبان خاموش دانایی بود؛ روایتگر تمدن، امضاگر تاریخ، و همسفر خیال انسان در سفر بیپایان دانش.
در گذر قرنها، دواتها خشکیدند و جوهرها تازه شدند؛
اما روح قلم، همان مایهی روشنی ماند.در دستان نویسندگان، معلمان، صنعتگران و سازندگانش،
قلم هنوز مینویسد… از حقیقت، از امید، از انسان.
و امروز، در روز قلم،
به احترام همهی آنانی که مینویسند، میسازند و چراغ دانایی را روشن نگه میدارند، سرفرود میآوریم.
قلم، هنوز آغازِ هر روشناییست
محمود رضا صنعتکار